Μήνας πυρρός και Ανάργυρος ήρθε να σε γιατρέψει …
Με ιάματα και εσπερινούς ψυχές να γαληνέψει
!
Άρτοι σε κόφες καρτερούν ξανά να
ευλογηθούνε
Κι ανοιξαντάρια άπαυστα από παντού
ηχούνε …
Σε αποσκιάδα Ιερού σε ασπάστηκε στα μάτια…
Δρωτάρια στάξανε στη γη,
ποτίσαν μονοπάτια ,
που οδηγούν σε Εκκλησιές σε βράχους
λαξευμένες
από τη Μάνη ως τις Μαριές σεπτά Λειτουργημένες.
Χρυσοβαλάντου η Κυρά , Αγιά
Παρασκευούλα ,
και Αθωνίτες Άγγελοι σε μιας Ζωής πηγούλα ,
το Ζέον ετοιμάζουνε , Νυμφώνος
Κοινωνία ,
την μέρα που εορτάζουνε μνήμη τους
την οσία .
Μικρής Μαρίνας
προσευχή τον σατανά πατάει ,
Τρίχρονου Μάρτυρα η ευχή την Μάνα του οδηγάει,
Και ένα χαλίκι από τη Χιό στο αίμα
βουτηγμένο
Μαρκέλλας είναι φυλαχτό , αιώνες
δωρισμένο .
Προκόπιος που κρύσταλλο
στον Ουρανό υψώνει ,
Και Κυριακή και Υάκινθος με όνομα
που μυρώνει ,
Στου Ταϋγέτου τα ύψιστα λιβάνι κουβαλάνε ,
του Αγιολιά την μηλωτή γέρνουν και
προσκυνάνε …
Όλους , Θεσβίτης τους θωρεί καθώς
ξαναανεβαίνει …
Σε πύρινο άρμα ένδοξος τον ερχομό
προσμένει ,
Της Παρουσίας του Χριστού της
ένδοξης της Θείας ,
Σάλπιγγα , Πρόδρομος κι αυτός Θεού
Επιφανείας …
Μήνας πυρρός και Ανάργυρος ήρθε να σε γητέψει
…
Στου
παραδείσου τις κορφές , τον Πλάστη
να αγναντέψει !
Νώντα Σκοπετέα
Από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο:
Του Μηνού η ψυχή .
